Του Τασου Tελλογλου
H σύζυγος του γιατρού στέλνει μέσω SMS στον εκπρόσωπο της εταιρείας ορθοπεδικών υλικών Depui Hellas, το εξής «εύγλωττο» μήνυμα. «Εχω 5 χειρουργεία, τα θες; Απάντησέ μου σήμερα…».
Βρισκόμαστε στο 2005, και οι γιατροί πιέζουν τις προμηθεύτριες εταιρείες υλικών για τα «ποσοστά» τους, ενώ πριν συνέβαινε το αντίθετο... Λίγες ημέρες αργότερα η σύζυγος στέλνει στον αντιπρόσωπο της ίδιας εταιρείας νέο μήνυμα, λέγοντάς του ότι την «ξέχασε». Αυτά και άλλα πολλά, εξίσου ενδιαφέροντα στοιχεία, συγκεντρώνονται στην Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων (ΥπΕΕ) αναφορικά με τη μεγαλύτερη υπόθεση παράνομων πληρωμών (μιζών) για την προώθηση ιατροτεχνολογικού υλικού, που αποκαλύφθηκε ποτέ. Σημειώνεται ότι η ΥπΕΕ είχε από πέρυσι τον Μάρτιο προχωρήσει σε κατάσχεση του σπιτιού της αντιπροσώπου της εταιρείας, της Δ. Φ.
Εκεί, μέσα σε μία βαλίτσα βρέθηκαν σημειώσεις με 200 ονόματα γιατρών και ποσά που δόθηκαν, αλλά η δυσκολία της έρευνας συνίσταται στο ότι ένα τμήμα -το συντριπτικά μεγαλύτερο- των χρημάτων είχε δοθεί «χέρι με χέρι», έτσι δύσκολα αποδεικνύεται το αδίκημα της δωροδοκίας.
Ετσι, η ΥπΕΕ «επέλεξε» τραπεζικούς λογαριασμούς 35 γιατρών τους οποίους «άνοιξε», και σε 13 από αυτούς διαπιστώθηκε να «μπαίνουν» μεγάλα ποσά, σε ημερομηνίες διαφορετικές από τις ημερομηνίες πληρωμής των γιατρών από το δημόσιο νοσοκομείο της χώρας όπου εργάζονται. Τώρα, θα πρέπει οι γιατροί αυτοί να εξηγήσουν πειστικά το «πόθεν» αυτών των χρημάτων, εξηγώντας παράλληλα γιατί σε αρκετές περιπτώσεις, τα ποσά που πιστώνονταν στους λογαριασμούς τους συμπίπτουν ως προς το ύψος τους με τα ποσά που βρέθηκαν στη λίστα της Δ. Φ.
Ενας συνάδελφος της Δ. Φ., αντιπρόσωπος άλλης προμηθεύτριας εταιρείας υπολογίζει ότι το 2005 μόνο στο ΚΑΤ, «κατέβαλε» μηνιαίως 300.000 ευρώ σε «παράνομες πληρωμές χειρουργών για την προώθηση ορθοπεδικών προϊόντων». Εκείνη την περίοδο «πρέπει όλοι μαζί να μιζάραμε σε γιατρούς του νοσοκομείου αυτού 800.000 έως ένα εκατομμύριο ευρώ», συμπλήρωσε.
Πάθος με τον τζόγο
Ηταν η χρονική περίοδος που η Depui, θυγατρική της Johnso& Johnson, πλήρωνε «ό, τι εκινείτο από ορθοπεδικούς για να διατηρήσει το μερίδιό της στην αγορά…», τον Ζ. στο ΚΑΤ, τον Χ. και τον Π. σε νοσοκομεία της κεντρικής Ελλάδας. Ο ορθοπεδικός Κ. από νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης φιλοξενήθηκε οικογενειακά στο Λας Βέγκας καθώς στους προμηθευτές ήταν γνωστό το πάθος του με τον τζόγο!
Στο τεράστιο υλικό που ερευνά η ΥπΕΕ, προστέθηκε πριν από δέκα ημέρες και ένας μεγάλος όγκος εγγράφων που εστάλη από τoν εφέτη κ. Ζαΐρη στην υπηρεσία, με βάση την αποστολή στοιχείων από τις εισαγγελικές αρχές της Μεγάλης Βρετανίας. Αν ληφθεί υπόψη ότι αυτή δεν είναι η μοναδική σκοτεινή υπόθεση προμηθειών του ΕΣΥ, το πιθανότερο είναι ότι η αποστολή αυτών των νέων στοιχείων θα καθυστερήσει ακόμα περισσότερο την έρευνα των ελληνικών αρχών. Πάντως, οι αμερικανικές αρχές είχαν διαβιβάσει στις ελληνικές δικαστικές αρχές τα στοιχεία που είχαν αντλήσει από έρευνα εις βάρος της Depui τον Φεβρουάριο του 2009, και άτομα με γνώση των ερευνών, εκτιμούν ότι όπως και σε άλλες παρόμοιες υποθέσεις, η «προστιθέμενη αξία» της ελληνικής έρευνας, για τη διαλεύκανση του σκανδάλου, είναι ακόμα μικρή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100008_24/01/2010_388065Το σύνολο των ορθοπεδικών υλικών αλλά και των υλικών επεμβατικής καρδιολογίας πωλείται από τους προμηθευτές στα νοσοκομεία, από το 2001 έως σήμερα, βάσει τιμής που συμφωνείται μεταξύ κράτους και προμηθευτών (η όλη διαδικασία αποτυπώνεται σε ένα ΦΕΚ) - φυσικά με απευθείας ανάθεση και χωρίς σχετικό διαγωνισμό. Η πρώην υφυπουργός Υγείας του ΠΑΣΟΚ κ. Ελπίδα Τσουρή είχε καταφέρει για ένα μεγάλο διάστημα να κρατήσει «εκτός λογικής ΦΕΚ», όχι δηλαδή με απευθείας αναθέσεις, την προμήθεια των φίλτρων τεχνητού νεφρού. Αλλά τον Μάιο του 2003, μία απόφαση που φέρει και την υπογραφή της νυν υπουργού Υγείας κ. Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου προέβλεπε την «προμήθεια φίλτρων αιμοκάθαρσης τεχνητού νεφρού χωρίς διαγωνισμό σύμφωνα με το άρθρο 7 του νόμου 2955 (σ. σ.: το περίφημο ΦΕΚ)».
Αυτούσιο το κείμενο, επαναλαμβάνεται και υιοθετείται λίγους μήνες μετά την εκλογή της κυβέρνησης της Ν. Δ., οπότε και καθιερώνεται ως πολιτική προμηθειών για τα Ταμεία και τα δημόσια νοσοκομεία. Η αιτιολογική έκθεση φέρει τις υπογραφές του (τότε) υπουργού Ανάπτυξης Δημήτρη Σιούφα και του (τότε) υφυπουργού Γ. Παπαθανασίου. Την περασμένη εβδομάδα, ο κ. Παπαθανασίου είπε (μιλώντας στη Σοφία Παπαϊωάννου στους «Φακέλους» του «ΣΚΑΪ»), ότι ο τρόπος με τον οποίο είχαν αποτυπωθεί οι δαπάνες για την προμήθεια των φαρμάκων και των ιατροτεχνολογικών υλικών είχε σχέση με το γεγονός ότι το μεγαλύτερο τμήμα αυτών των δαπανών έγινε παράνομα χωρίς έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Ομως ο κ. Παπαθανασίου είχε λάβει μέρος με τον κ. Σιούφα και πέντε ακόμα υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης στη «θέσπιση» της παρανομίας μετά εισήγηση -για να μην... αδικήσουμε ούτε αυτούς- των αρμοδίων υπηρεσιακών παραγόντων με τροπολογία που στη δεύτερη παράγραφό της ανέφερε ότι η εξαίρεση των φίλτρων αιμοκάθαρσης από το καθεστώς των διαγωνισμών «ισχύει και έχει εφαρμογή και για το Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, τα λοιπά ασφαλιστικά ταμεία, στρατιωτικά νοσοκομεία και το Αρεταίειον νοσοκομείο…».
Στο σημείο αυτό, περί τα τέλη του 2004, οι κλινικάρχες συνέλαβαν την εξής απλή ιδέα. Εκτός από τα υλικά που χρέωναν απευθείας στο ΙΚΑ μέσω της κλινικής, αποφάσισαν να δημιουργήσουν υποδομή για τη διενέργεια... συνεδριάσεων αιμοκάθαρσης. Οι ασθενείς δεν ήταν το πρόβλημα, «παραπέμπονταν» στα ιδιωτικά εργαστήρια από τα δημόσια νοσοκομεία, και ας σημειωθεί ότι ο γιατρός που παραπέμπει τον ασθενή λαμβάνει 2.000-3.000 ευρώ...
Στην Ελλάδα υπάρχουν 9.000 νεφροπαθείς, και ο ιατρικός «τζίρος» του καθενός αναλογεί περί τα 2.000 ευρώ, κάπου 18 εκατ. ευρώ τον μήνα κοστίζουν στο «σύστημα» τα υλικά της βιομηχανίας της αιμοκάθαρσης και περί τα 200 εκατ. ευρώ τον χρόνο, από μία συνολική δαπάνη που προσεγγίζει το μισό δισ. ευρώ.
Οι έλεγχοι του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας στο διάστημα 2005 - 2007 έδειξαν ότι οι νεφρολογικές κλινικές των δημοσίων νοσοκομείων του Πειραιά παρέπεμπαν σε συγκεκριμένο κλινικάρχη της δυτικής Αθήνας, ο οποίος είχε ισχυρές προσβάσεις, διαχρονικά, στο υπουργείο Ανάπτυξης. Οι άδειες γι’ αυτές τις νέες κλινικές εγκρίνονταν χωρίς κανέναν σχεδιασμό αλλά τόσο απλά: ανάλογα με τις προσβάσεις που είχαν οι κλινικάρχες στη διοίκηση και την πολιτική εξουσία.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100006_24/01/2010_388063Οι κλινικάρχες πολύ σύντομα απέκτησαν και τον έλεγχο των αντιπροσωπειών των υλικών (οι μεγαλύτερες εταιρείες για τα φίλτρα είναι οι Frisenius και η Β. Brown). Eίναι χαρακτηριστικό ότι το φίλτρο χαμηλής διαπερατότητας (Low Flux) της Frisenius κοστίζει στην Κύπρο 10,8 ευρώ και το ελληνικό Δημόσιο χωρίς διαγωνισμό το αγόραζε, το 2007, προς 40 ευρώ, ενώ το φίλτρο υψηλής διαπερατότητας (Hi Flux) που κοστίζει 19,55 ευρώ στην Κύπρο κόστιζε στο Δημόσιο χωρίς διαγωνισμό 50 ευρώ!
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ακριβότερος τύπος φίλτρων μπορούσε να χρησιμοποιείται με έναν ποσοτικό περιορισμό (όχι πάνω από 40%) χωρίς ωστόσο αυτό να ελέγχεται. Επίσης μια ακριβότερη διαδικασία, όπως η αιμοδιήθηση, που έπρεπε να γίνεται κατ’ εξαίρεση, γινόταν κατά κόρον. Στη διαδικασία αυτή το φίλτρο είναι ακριβότερο από ό, τι στην κλασική αιμοκάθαρση αφού χρεώνονται και διάφορα διαλύματα.
«Ολο το “παιχνίδι” παιζόταν στην τιμολόγηση των υλικών», λέει στην «Κ» ελεγκτής του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης που είχε εμπλακεί στους ελέγχους. Ετσι αποφασίστηκε να καθιερωθεί το «κλειστό νοσήλιο», δηλαδή η ενιαία τιμή για τη συνεδρία και τα υλικά. Κάποια υλικά όμως συνέχισαν να τιμολογούνται ελεύθερα (ανεξέλεγκτα...), ενώ οι προηγούμενες υψηλές τιμές των φίλτρων για παράδειγμα, «ενσωματώθηκαν» χωρίς εκπτώσεις στη νέα ενιαία τιμή με την οποία το Δημόσιο θα έκανε… οικονομία. Θα είχε ενδιαφέρον, το κράτος να αποκτήσει π. χ. μία ακριβή εικόνα της «κατάχρησης» που γινόταν με την περίφημη ερυθροποιητίνη (ΕΡΟ) για τη χρήση της οποίας δεν υπάρχουν σχετικές οδηγίες...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_24/01/2010_388062
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου