Αναδημοσίευση

Αν κάτι προέκυψε από την εκλογή αρχηγού στη ΝΔ είναι ότι επιτέλους αποκτήσαμε Δεξιά. Ως τώρα, να το υπενθυμίσω, είχαμε μια Κεντροδεξιά, έναν «μεσαίο χώρο», μια «φιλελεύθερη παράταξη», μια «Δεξιά της Δεξιάς» αλλά Δεξιά γιοκ. Ημασταν η μοναδική χώρα της Ευρώπης που την είχε εξαφανίσει.

Ε, λοιπόν, η Δεξιά πήρε την εκδίκησή της. Αυτή η «βαθιά Δεξιά» που στριμώχθηκε κατά δεκάδες χιλιάδες σε κάλπες και εκλογικά τμήματα για να εκλέξει τον αρχηγό της. Μια «βαθιά Δεξιά» όπως όλες οι Δεξιές που σέβονται το όνομά τους: συντηρητική και εθνικόφρων, λαϊκή καιφοβική, υποκριτική και ηθικολόγα.

Μια Δεξιά από τα παλιά. Ομολογώ ότι είχα χρόνια να ακούσω να χειροκροτούν τον... Ευάγγελο Αβέρωφ (!) ή να συγκινούνται με δηλώσεις περί «καθαρότητος της παρατάξεως» - από διάφορα «μιάσματα», υποθέτω... Μύρισε ΕΡΕ. Ακροατήρια, συμβολισμοί και ρητορικές που νομίζαμε ότι είχαν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου ξαναβγήκαν στο μπαλκόνι.

Ε, λοιπόν, δεν είχαν χαθεί. Ακριβώς όπως ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς», η Δεξιά ξεμαρμάρωσε από μια κυβερνητική χρεοκοπία και από μια εκλογική ήττα, ας ελπίσουμε να μην ξεμαρμαρώσει μαζί της και κανένας πραγματικός άναξ! Και ξυπνώντας χρέωσε την ντροπή της ήττας σε όποιον θεώρησε ότι συμμετείχε περισσότερο στη χρεοκοπία. Οι χθεσινοί ψηφοφόροι του Καραμανλή καταψήφισαν τα τζάκια και την οικογενειοκρατία, άπαιχτο...

Οπως με το ΠαΣοΚ του 2007, τις εσωκομματικές διαδικασίες κρίνει το σκληρό παραταξιακό ακροατήριο. Σε αυτό το επίπεδο δεν νομίζω ότι η εκλογή Σαμαρά αποτελεί έκπληξηυποψιάζομαι πως, αν δεν υπήρχε ο Σαμαράς, θα ψήφιζαν με το ίδιο πάθος Παναγιωτόπουλο ή Μιχαλολιάκο... Εκπληξη δεν είναι ούτε καν η αξιολογότατη επίδοση του Ψωμιάδη. Εκπληξη αποτελεί μόνο η εκστρατεία της Μπακογιάννη: επέμενε μέχρι τελευταίας στιγμής να απευθύνεται σε κάποιους άλλους.

Στο ΠαΣοΚ τρίβουν τα χέρια τους. Θεωρητικά μια πραγματική Δεξιά είναι ο καλύτερος αντίπαλος που μπορείς να τους δωρίσεις. Οικειοποιούνται το Κέντρο και τον «μεσαίο χώρο», ολόκληρη τη μεταρρυθμιστική και εκσυγχρονιστική προοπτική, ενώ ενεργοποιούν και όλα τα αντιδεξιά ανακλαστικά που υπάρχουν στο DΝΑ της δημοκρατικής παράταξης. Μια και τον θυμηθήκαμε, δεν νομίζω ότι το ΠαΣοΚ είχε ποτέ ευκολότερο αντίπαλο από τον Ευάγγελο Αβέρωφ.

Αλλά ας μετριάσουν τους πανηγυρισμούς: αν ο Σαμαράς κάνει πράξη τη λαϊκή και ακομπλεξάριστη Δεξιά που υποσχέθηκε, μπορεί να βρει ακροατήριο στο ΠαΣοΚ ευκολότερα απ΄ όσο νομίζουν ορισμένοι. Διότι ούτε το «λαϊκό» ούτε το «δεξιό» έχουν συγκεκριμένο χρώμα.

του Γ.Πρετεντέρη

Μπορεί να μην τον συμπαθώ ιδιαίτερα όμως οφείλω να αναγνωρίσω ότι τους τελευταίους μήνες αφουγκράζεται πολύ καλά ότι συμβαίνει.
Εξού και η αναδημοσίευση - είμαστε κοντά.